Ο Παναγιώτης Ποταγός υπήρξε ο μεγαλύτερος Έλληνας περιηγητής του 19ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Βυτίνα της Αρκαδίας το 1837 και πέθανε στις Νυμφές της Κέρκυρας το 1903 όπου ζούσε ως ερημίτης. Σπούδασε ιατρική στην Αθήνα και ξεκίνησε τα ταξίδια του το 1867. Επισκέφτηκε το Ιράκ, το Ιράν, το Αφγανιστάν, την έρημο Gobi και την Ινδία. Έφθασε στην Αίγυπτο το 1876, ανέβηκε στον ποταμό Νείλο στο νότιο Σουδάν και έφτασε τελικά στον ποταμό Ούλη του Κονγκό. Με σχεδόν κανένα μέσο και κεφάλαια προσπάθησε να εντοπίσει ελληνιστικά λείψανα στην Ασία και την Αφρική και να περιγράψει τα ήθη και τα έθιμα του τοπικού και ξένου πληθυσμού. Προσπάθησε να ανταγωνιστεί τους μεγαλύτερους εξερευνητές της εποχής του, λ.χ. τον G. Schweinfurth και συνεργάστηκε με τις Εθνικές Γεωγραφικές Εταιρείες της Ευρώπης. Δημοσίευσε έναν απολογισμό των ταξιδιών του (πρώτο τόμο) το 1883, το οποίο μεταφράστηκε στα γαλλικά 1885. Αυτή η παρουσίαση βασίζεται κυρίως στο αδημοσίευτο υλικό του. Σε μια εποχή αποικιοκρατίας ο Παναγιώτης Ποτάγος πρότεινε βελτιώσεις στη ζωή των τοπικών πληθυσμών της Αφρικής σύμφωνα με το ανθρωπιστικό πνεύμα. Ενώ οι τοπικοί πληθυσμοί υποβαθμίστηκαν από τις γαλλικές, βρετανικές και βελγικές αρχές, επέμεινε στην αξία της τοπικής κουλτούρας. Εκτός αυτού, οι προσπάθειές του για ειρήνη στο Αφγανιστάν, όπου υπήρξε σύγκρουση μεταξύ των απογόνων του βασιλιά στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, δείχνουν ένα πνεύμα αλληλεγγύης και ειρηνικού διακανονισμού.

Η διδακτορική διατριβή χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) - Secretary General for Research and Technology (GSRT) και το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας (ΕΛΙΔΕΚ)- Hellenic Foundation for Research and Innovatio (HFRI).